Na het explosieve energieke optreden ging onze verslaggever Dennis Barbion zitten voor een lang gesprek met zangeres/tekstschrijfster Patricia Pons, over de muziek, mentale parasieten, de empowerment van vrouwen, meer gelijkheid in de samenleving, haar werk als illustrator en nog veel meer.
Allereerst Patricia, voor de mensen die SynlakrosS niet kennen, wat is SynlakrosS, kun je een paar woorden zeggen over de band, wanneer het werd opgericht, wat voor soort metal spelen jullie?
Patricia: "Wat achtergrond, oké. Nou, we zijn SynlakrosS uit Spanje, we spelen metal. We begonnen [in 2008] als een Melodic Death Metal band, maar nu zijn we meer Metal... sommige mensen noemen het Metalcore, anderen zeggen Alternative, ik weet het niet. We doen wat we willen, en natuurlijk is er In Flames inspiratie, dus een Melodic Death Metal basis, maar we voelen ons vrij om nieuwe dingen te proberen en experimenteel te zijn. Dat is SynlakrosS".
Waar gaan de nummers over het algemeen over? Is het divers per album, welke verhalen vertellen jullie in de songs?
Patricia: "Elk album was anders van elkaar. We zijn, of waren... Ik weet niet op welk punt we nu zijn, maar we zijn, of waren een thema metal band. Dus elk album vertelt een ander verhaal. We hebben het over Sci-Fi, het Wilde Westen... maar ik denk dat de meeste nummers gaan over jezelf aanmoedigen en empowerment... en wraak, en bloed, en lef, gekte, het is een mix van alles. Maar mijn idee is om je op te vrolijken en je in een gemoedstoestand te brengen die je kracht geeft, zoals 'Ik ben hier en f*ck you bitch!", zodat je je krachtig voelt. Het is verbazingwekkend dat muziek je mindset kan veranderen. Het is iets geweldigs dat ik probeer te doen, als ik kan". [lacht]
Dat is inderdaad waar. Dat is fantastisch!
Hoe zit het met het songwritingproces? Je schrijft de teksten, dus je begint met een idee, over een thema waarover je wilt schrijven, dan kom je samen met de band, je lanceert dit idee, dan de andere bandleden... een gitarist begint met een riff, of... Hoe werkt het?
Patricia: "Nee. Nou, Pablo, 'Roro' op social media, is onze belangrijkste componist. Hij is meestal de leider van het project. Er zijn een paar nummers die zijn gecomponeerd door de gitarist Iván, maar meestal is het Pablo die componeert. Nadat we naar alle nummers hebben geluisterd die we hebben gemaakt, kiezen we de nummers voor het album en ik beslis over wat voor thema ik wil schrijven. Dan heb ik een idee voor een thema, bijvoorbeeld voor het nieuwe [aankomende] album 'Mental Parasites', dat gaat over geestesziekten, depressie etc. dus geestparasieten die we allemaal hebben. Maar er zijn een paar nummers die gewijd zijn aan depressie etc., maar andere zoals 'Bunnies and Bows' komen voort uit een gemoedstoestand, een persoonlijke gemoedstoestand [van mezelf], en ik moest erover schrijven, en ik voelde... Weet je, het zou perfect zijn als ik iets kan schrijven en mijn eigen brein en mijn woede kan overgeven, en dat zou geweldig zijn als dat anderen kan helpen en kracht kan geven. Zoals 'eindelijk zingt er iemand over iets wat mij is overkomen' of 'ik voel me gesterkt'. Dus dat is het".
Als we het hebben over de nieuwe single die je noemde, 'Bunnies and Bows', de eerste single voor het aankomende album, is onlangs ook de nieuwe videoclip gelanceerd. Het is een hele gekke video, hele gekke teksten, laten we zeggen typisch SynlakrosS. Kun je wat meer vertellen over het nummer, waar het over gaat, waarom je het hebt geschreven? Je zei er al iets over, dat het je eigen persoonlijke ervaring was? En wat is de boodschap die je wilt geven met dat lied?
Patricia: "Ja, dit lied gaat over mijn persoonlijke ervaring. Het was geïnspireerd door... Ik was echt boos, op sommige mensen. Op dat moment was ik echt boos over dingen die ik zag, dingen die ik meemaakte met sommige mensen met macht, die je proberen neer te slaan omdat ze denken dat je niet in het stereotype past. Mensen proberen je gewoon te verneuken, omdat je een vrouw bent, of omdat ze je band niet goed vinden enz. Maar het nummer is ook een protest tegen het patriarchaat, ook al zeggen mensen dat het niet bestaat, het bestaat wel degelijk en het is slecht voor mannen, vrouwen en niet-binaire mensen. Ik had dit vuur echt, het was een vuur in mij..."
Een vulkaan misschien.
Patricia: "Ja, misschien een vulkaan in mij, en ik moest... Ik was, zoals ik zeg aan het einde van het lied, ik was echt boos en ik moest er echt over zingen. Ik voelde dat het een goed moment was om het te doen, en misschien zal het andere mensen helpen, ik weet het niet. Maar eigenlijk had ik niet verwacht dat dit een single zou worden, of zelfs maar de eerste single. Ik dacht, oké ik ga dit opnemen, en waarschijnlijk zullen de jongens in de band het haten, en ze zullen me waarschijnlijk vragen om dingen te veranderen. Maar dat was niet het geval. Ze vonden het nummer geweldig vanaf het eerste 'Hey Onii-Chan' dat ze hoorden. En ze besloten, en vooral Pablo, de bandleider, dat dit de eerste single moest worden.
Dus het was een go, zonder enige veranderingen?
Patricia: "Ja, het was ‘tricky’, een beetje een gok, weet je. Het zou een grote mislukking kunnen zijn, een grote vergissing, maar ze vonden het niet erg, ik bedoel ze zijn gek, dus ze zeiden 'oké we gaan dit opnemen, laten we het doen'. We filmden de videoclip en voor het eerst regisseerde ik de video en stopte ik er wat van mijn ideeën in, ik naaide ook de maskers en alles, dus ik hielp hen met de productie. Ik heb niet alles zelf gedaan, maar wel een aantal dingen".
De coördinatie van de videoclip?
Patricia: "Ja, ik had het druk". [lacht]
Zelfs dat doe je!
Patricia: "Ja, tenminste voor deze video, maar misschien de volgende keer... Ik heb geprobeerd om echt betrokken te zijn, want het idee en alles moest hetzelfde zijn, weet je. Alle liedjes, alle videoclips, moeten passen in het SynlakrosS project, het SynlakrosS idee".
Dus je had het plaatje al eerder, ideeën, hoe het eruit moest zien.
Patricia: "Ja, en ik moest erover schrijven, en daarna gingen we een videoclip filmen, dus ik moest erover nadenken, en voor deze 'Bunnies and Bows' video praat ik over de hysterie. En al die hysterie is een verhaal omdat het een mentale ziekte was, alleen voor vrouwen. Het was de manier om vrouwen te straffen en hun rechten af te nemen, financiële rechten, onafhankelijke rechten, en het was iets tot halverwege de 20e eeuw of zoiets, niet in elk land, maar in ieder geval in Spanje was het zo. Alles is aan het veranderen, gelukkig, voor iedereen, voor vrouwen en niet binaire mensen, maar we moeten nog veel dingen veranderen, want het is niet eens goed voor mannen, denk ik, omdat veel dingen nog steeds niet eerlijk zijn. Dus ik hoop dat we op een dag... het is een lang verhaal, maar ik hoop dat we op een dag samen iets kunnen opbouwen, een nieuw soort samenleving, met meer respect en gelijkheid voor iedereen".
Waw! Dat is heel goed gezegd, en ik denk dat het een geweldige bijdrage is om dat te doen door middel van muziek, door de video, de teksten, alles gecombineerd. Misschien een bijdrage die je niet moet onderschatten. Als mensen het beeld krijgen, het begrijpen, om te helpen in de juiste richting te sturen, of in een betere richting laten we zeggen. Kleine druppels in de oceaan maken..."
Patricia: "Precies, precies!"
Je vertelde dat je zelfs de regie van de video hebt gedaan. Je bent zo veelzijdig, je hebt veel verschillende talenten: zanger, tekstschrijver... Waar ik het nu over wil hebben is je werk als illustrator, omdat je ook de t-shirts ontwerpt, het artwork voor het album en de single covers...
Patricia: "Ja, ik ontwerp voor alles".
Tekende of schilderde je graag van kinds af aan? Waar heb je dat talent vandaan en hoe heeft zich dat ontwikkeld?
Patricia: "Toen ik een kind was, hield ik van tekenen en schilderen. Later, toen ik een tiener was, ontdekte ik Manga, je weet wel, de Japanse stripstijl, en ook Anime, en ik werd er verliefd op. Ik vond het de perfecte tekenstijl, de perfecte stijl voor illustratie. Ik vond het zo mooi, de grote ogen en superschattige gezichten. Het was perfect, en zoals ik nog nooit eerder had gezien, niet in Europese strips of Disney idolen, of iets dergelijks. Het was Manga waardoor ik een 'Mangaca' wilde worden, een striptekenaar. En ik wilde ook mijn eigen verhalen maken, dus studeerde ik op een middelbare school. In ons land was alles gescheiden, je weet wel, Science High School klassen etc, en ik zat in de Art Class. Ik wilde een 'Mangaca' worden, maar mijn leraar vertelde me dat dat helemaal geen toekomst had, en dat als je wilde overleven, je Schone Kunsten moest doen en daarna professor, leraar, moest worden. Hij brak mijn dromen, maar toen ontdekte ik het koor op de middelbare school, dus werd ik lid van die club en begon ik te zingen. Ik was een sopraan. Toen, aan het eind van mijn tienerjaren, ontdekte ik metal muziek. Maar ik tekende en studeerde voor mode-opleiding".
[Ik kijk verbaasd]
Patricia: [lacht] Dat wist je niet. [lacht]
Dat is weer iets nieuws, ja.
Patricia: "Ik heb een Fashion Degree, ja".
Dat is iets waar we meer over kunnen praten in een volgend interview dan. [lacht]
[Patricia lacht].
Maar het is geweldig dat je door je muziek eindelijk allerlei dingen kunt combineren die je graag doet, en waarin je zo getalenteerd en erg goed in bent.
Patricia: "Ja. Dank je wel".
Het lijkt dan een perfecte combinatie te zijn.
Patricia: "Inderdaad. Maar het echte ding is dat ik begon met alles te ontwerpen voor SynlakrosS omdat we geen geld hadden, om iemand anders te betalen. Ik dacht, nou, ik zit in de band, ik weet hoe het moet, ik ga het doen omdat ik de band ook begrijp. Dus begon ik het zelf te doen en na een paar albums ben ik hier... [lacht] hard aan het werk. Voor elk album maak ik ontwerpen voor de nieuwe merch".
Je hebt allerlei soorten merch, zelfs mokken om uit te drinken, het is een leuke online winkel.
Patricia: "Heel erg bedankt".
We komen bijna aan het einde van dit interview. Wat zijn de toekomstplannen? Je hebt de eerste single gelanceerd, er komt een nieuw album aan, in de zomer? Kunnen we eerst nog een single verwachten en wanneer komt het album uit? Gaan jullie op tournee? Wat gaat er vanaf nu gebeuren?
Patricia: "Oké, nou, we gaan eerst nieuwe songs uitbrengen. Waarschijnlijk voordat het album wordt gelanceerd, gaan we nog een of twee songs uitbrengen. Het album zal waarschijnlijk aan het eind van de zomer uitkomen. We willen in de herfst op tournee, in oktober... of nee, in november. Ik weet het nu nog niet zeker, want ik heb wat persoonlijke dingen aan mijn hoofd, dus ik heb het druk, en ik ben ook moe en ik heb niet genoeg energie. Met het nieuwe album worden het babystapjes, dus we zullen zien".
Ik kan me voorstellen dat het veel werk is. Als je een nieuwe single lanceert, is daar het artwork voor, een video...
Dus het is goed om eerst goed voor jezelf te zorgen, dan komt het vanzelf wel. En mensen zullen nog meer uitkijken naar het nieuwe album, en ook meer mensen, als je eerst singles uitbrengt. We kijken er in ieder geval heel erg naar uit.
Patricia: "Dank je wel".
Als je op tournee gaat, zijn er dan ook plannen voor data in België? Kunnen we SynlakrosS hier weer verwachten?
Patricia: "Ja, zeker. We houden van dit land, maar het is een beetje duur moet ik zeggen! Maar we houden van België, het is geweldig, iedereen is super aardig voor ons. De eerste keer dat we hier speelden [in oktober 2023 in Club Hell] was geweldig en vanavond ook, dus we komen hier zeker terug. Maar ik weet niet zeker of het in november zal zijn, of dit najaar, of misschien volgend voorjaar, maar... [met Schwarzenegger-stem] we komen terug, ik kom terug! [lacht]
[Patricia zingt The Terminator tune en laat twee duimen omhoog zien]
Fantastisch. We kunnen niet wachten!
Het was nu pas de tweede keer dat jullie in België speelden, jullie waren hier in oktober vorig jaar, ook in Club Hell. Wat waren de reacties toen, of vandaag, van mensen die de band nog niet kenden?
Patricia: "Ik weet het niet, we zijn een underground band, dus het is moeilijk, er zijn veel bands, veel evenementen, mensen hebben niet altijd geld voor alles, of misschien... Soms denk ik dat de manier waarop we ons vermaken verandert, met de platforms en alles sinds Covid, dus alles is veranderd, maar ik weet het niet... Ik maak me helemaal geen zorgen, want veranderingen betekenen soms iets slechts en soms iets goeds, en chaos en crises betekenen nieuwe kansen. Tenminste om over na te denken of om iets nieuws te ontdekken. Ik ben helemaal niet bang. Ik bedoel, ik werk al meer dan tien jaar aan dit project, aan SynlakrosS, of twaalf, dus we blijven doorgaan! Babystapjes naar reuzenslagen".
De show van vandaag was geweldig. Het was intens, energiek zoals gewoonlijk, supergek.
Patricia: "Hahaha dat was het".
We zagen dat alle bandleden een goede tijd en plezier hadden. Ik denk dat jullie een nieuwe fanbase hebben hier in België.
Patricia: "Weet je wat? Een man kwam naar onze show in Andernach in Duitsland, helemaal uit Noorwegen! En vandaag was diezelfde man hier! Uit Noorwegen! Alleen vanwege ons. Eerst in Duitsland, en vandaag hier, alleen voor ons. Dat is te gek!"
Dat is het beste compliment dat een band kan krijgen.
Patricia: "Precies! Ik ben dat nog steeds aan het verwerken. Ik ken mensen zoals Stefan en Patricia uit Duitsland, ze komen uit München, en ze waren in Andernach en ze zijn nu ook hier, dat is super gek. Ik heb ze gezien en het zijn net mensen die ik ken, als familie of zo, ze zijn super aardig. Maar er komen mensen van zo ver, zoals die man uit Noorwegen, dat is echt te gek voor woorden. Dat is te gek. Ik ben sprakeloos, ik weet niet wat ik moet zeggen. Heel veel dankbaarheid".
Heel erg bedankt voor dit interessante gesprek.
Patricia: "Graag gedaan".
Normaal gesproken eindig ik een interview met de vraag of er nog iets is dat je wilt toevoegen.
Patricia: "Nee nee, ik heb al veel gezegd". [lacht]
Dat is prima, het was interessant. En je lanceerde een aantal zeer goede ideeën en dingen waar mensen over na kunnen denken. Heel erg bedankt voor dit leuke interview, en veel succes met alles. Tot de volgende keer.
