Coq Rock is een jaarlijks gratis festival in De Haan aan de Belgische kust. Eén van de bands die er dit jaar op 6 juli 2024 speelde was CHEMICIDE, een thrashmetalband uit Costa Rica. Na het geweldige optreden ging onze verslaggever Dennis Barbion aan tafel zitten met zanger/gitarist Frankie (Fernando Camacho) en bassist Daniel Kohkemper voor een fijn en vooral lang en interessant gesprek.
Allereerst, wat is Chemicide, hoe lang bestaat de band al? Kunnen jullie een korte introductie van de band geven?
Frankie: “Ik ben Frankie, ik ben de zanger en dit is Daniel, de nieuwe bassist van de band. Chemicide bestaat nu 15 jaar, iets meer misschien. We begonnen een band... de gitarist Sebastian en ik begonnen een band in 2008 onder een andere naam. We kwamen net van de middelbare school en startten een band. En Daniel en ik zijn vrienden voor ik weet het niet hoe lang al, misschien wel 20 jaar...”
Daniel: “Eigenlijk had ik 20 jaar geleden een band die Eternal heette, we begonnen te spelen en... nu ja, ik ben wat ouder dan Frankie, en een paar jaar later begon hij ook een band”.
Frankie: “Dus we zijn allebei in verschillende bands beginnen spelen”.
En nu hebben jullie elkaar gevonden, allebei in Chemicide.
Frankie: “Dit jaar vertelde de bassist die we oorspronkelijk hadden dat hij niet meer verder kon doen. Ik bedoel, toeren is heel vermoeiend, en het is erg veeleisend en zeer stressvol, dus hij vertelde ons dat hij het niet meer kon. Dus vroeg ik Daniel om bij de band te komen en hij zei ja. We hebben een paar nummers opgenomen, we werken aan een nieuw album en we toeren nu door Nederland, België en Duitsland”.
Daniel: “We zijn eigenlijk vrienden uit dezelfde buurt, we hebben zo'n 20 jaar geleden ook samen in een voetbalploeg gezeten”.
Zelfs dat, dus jullie zijn al heel lang vrienden.
Daniël: “De drummer komt trouwens ook uit dezelfde buurt”.
Frankie: “We zijn dus allemaal vrienden uit dezelfde buurt”.
En nu samen in één band, op tournee in Europa. Fantastisch!
Hoe zit het precies met de bandnaam, kun je daar iets over vertellen? We hebben 'chemi' en we hebben 'cide', de combinatie van twee dingen? Het heeft misschien iets te maken met de nummers die jullie spelen over dood, vernietiging...?
Frankie: “Vroeger, toen ik nog heel jong was, zochten we een andere bandnaam. De naam die we oorspronkelijk hadden bestond al door een andere, Canadese band. We wilden iets origineels dat niemand had. De andere bassist die we toen hadden, begon namen te bedenken en woorden te mixen om te zien wat het beste zou werken. Zo kwam ik op 'Chemical Genocide', dat was de naam die we hadden. Toen hebben we het doormidden geknipt, dus we gebruikten 'Chemi' van Chemical en 'cide' van genocide. Dat voegden we samen en zo ontstond de naam. Niemand had die, dus wij zijn de enigen met die naam".
Erg origineel ja. En het klinkt ook goed.
Daniel: “Er bestaat een merk van chemicaliën zoals in Maleisië of zo...” [lacht].
Frankie: “Ja, een termiticide, chemicide”.
Het is natuurlijk wel belangrijk om een goede bandnaam te hebben die je niet 100 keer op Google tegenkomt.
Frankie: “Precies!”
Daniel: “We zijn niet voor genocide. Dit even voor de duidelijkheid”. [lacht].
Welke bands hebben Chemicide het meest beïnvloed of geïnspireerd?
Frankie: “Voor mij specifiek, ik begon oorspronkelijk met punk, dus voor mij waren het Ramones, Misfits, Black Flag... ook hardcore zoals Cro-Mags en Agnostic Front. Deze bands hebben me erg beïnvloed. Dan wat de metal zelf betreft, zou ik Sepultura zeggen als mijn grootste invloed, net als Violator uit Brazilië, en misschien Hypnosia uit Zweden, en Demolition Hammer. Dat zijn mijn grootste invloeden”.
Daniël: “Nu, Frankie is de enige componist van de band, ik ben er net bijgekomen, maar misschien als bassist persoonlijk, speel ik fretloze basgitaar, dus een toost op Steve Di Giorgio [van Sadus, Death, Testament, Megadeth...] voor het vrijmaken van de weg voor ons [toont een duim omhoog]. Ik hou van Sadus. Ik vind de muziek van Chemicide erg snel en het geeft me de mogelijkheid om gekke dingen te doen, net als Di Giorgio. Ik hou ervan om snel over de hele fret te spelen. Maar ik hou dus ook van thrash metal, death metal, we houden allebei ook van Morbid Angel. Hulde ook aan hen”.
Frankie: “Vooral de eerste platen van Morbid Angel, die zijn geweldig”.
Daniel: “Ik weet nog dat we 20 jaar geleden allebei naar muziek luisterden en naar Morbid Angel begonnen te luisteren...”
Frankie: “Albums als Altars of Madness en Blessed are the Sick, en Scream Bloody Gore van de band Death, dat allemaal. Toen zijn we overgegaan op andere dingen, zoals Individual Thought Patterns en Symbolic van Death, wat geweldige albums zijn”.
Je komt uit Costa Rica. Ik vraag me af hoe de metalscene daar is. En je gaat al heel wat jaren mee, dus hoe heb je die zien evolueren of veranderen door de jaren heen?
Daniel: “We kunnen niet spreken over een Costa Ricaanse metalscene zonder een bar te vernoemen die bestond van 1989 tot 2009. Die heette San Bar. Dit was de enige metalbar in het centrum van San José. Elke zondag was er een gratis concert en toen wij begonnen te spelen, kregen we de kans om daar gratis te spelen. Het was echt goedkoop, dus sommige concerten op zondag waren massaal, er kwam veel volk, de omgeving was enigszins open, zodat mensen de show binnen maar ook buiten konden zien. Dus alles ontwikkelde zich rond San Bar, maar helaas werd het gesloten. In 2008 hadden we voor het eerst Metallica en Iron Maiden in Costa Rica en Midden-Amerika. We hadden nooit gedacht dat dat zou gebeuren. Na die concerten begonnen we meer internationale bands te krijgen. Nu hebben we ongeveer 20 bands per jaar, we hebben 3 of 4 internationale concerten. Dus we hebben internationale concerten, we hebben de lokale metalbands, dus ik denk dat dit aan het evolueren is sinds 2009, 2010. Het geluid is ook beter geworden, sommige technici zijn beginnen werken aan platen die beter klinken dan 15 jaar geleden. Er zijn nu veel bands die meer Europees klinken dan Amerikaans, dat is aan het evolueren. Het is vrij klein, maar wij hebben ook veel bands ondersteund”.
Frankie: “Ja, eigenlijk wel, de hele scene is echt geweldig. Er zijn veel bands in elk aspect, in elk genre eigenlijk, helemaal van thrash metal tot death metal tot extreme metal en black metal, dat allemaal. Zoals Daniel zei, een tijdje geleden waren de platen niet zo professioneel, om het zo maar te zeggen, als ze hadden kunnen zijn. Maar in de afgelopen 10 jaar zijn de albums muzikaal gezien in de loop der tijd veel beter geworden, er werden andere mensen bij betrokken, dus dat is aan het evolueren. En het ding is, met de scene zelf, meer mensen komen erbij, meer mensen steunen de nationale bands. Zoals voor ons, Chemicide, we hebben veel fans die de band steunen, ze komen altijd naar shows, onze shows zitten altijd vol, ze kopen veel merch, en dat is wat de tour voor ons gaande houdt. Het is echt al geweldig voor ons geweest”.
Voor mij persoonlijk is Chemicide de eerste metalband die ik ken uit Costa Rica. Shame on me misschien, maar toch. Maar ik ben blij dat ik er nu ééntje ken, en het is ‘n hele goeie. [Lacht]
'Common Sense' is jullie vierde volledige album dat twee jaar geleden, in maart 2022, uitkwam. Ondertussen zijn er al een paar singles uitgebracht, zelfs dit jaar, By My Hand, uitgebracht in mei, en Hear Nothing See Nothing Say Nothing, dat pas een paar weken geleden werd uitgebracht, op 1 juni. Ik heb het idee dat er met de release van die singles een nieuwe plaat zit aan te komen? Zijn er plannen voor een nieuw studioalbum?
Frankie: “Ja, By My Hand was een single die we wilden uitbrengen met de nieuwe line-up. Het is een nummer dat ik misschien in een week tijd heb geschreven. Eerst werkte ik met de drummer aan een paar dingen, om er zeker van te zijn dat alles strak en solide was. We hebben het hele nummer in een weekend opgenomen. We namen de drums in één sessie in een paar uur op, de gitaren en bas waren...”
Daniel: “Ik leerde het nummer terwijl ik toekeek terwijl Frankie het aan het opnemen was, ik had zoiets van... [kijkt en schudt een beetje met zijn hoofd] ja oké laten we het proberen”.
Frankie: “We hebben het nummer, de gitaren en de bas, in ongeveer een uur opgenomen en de zang in ongeveer 30 minuten. Hetzelfde deden we met Hear Nothing See Nothing Say Nothing. We wilden er zeker van zijn dat de mensen wisten dat we met nieuwe muziek kwamen, met een nieuwe line-up, met een beter geluid, laten we zeggen met een extremer geluid, het is sneller, het is agressiever en het is strakker. Dit maakt het anders. We hebben ook samengewerkt met onze vriend Martin Furia, de leadgitarist van Destruction. Hij heeft het voor ons gemixt en gemasterd. Hij heeft echt geweldig werk geleverd. Met Hear Nothing See Nothing Say Nothing, een cover van Discharge… we houden van Discharge dus we wilden iets spelen van hun beste album, voor mij toch hun beste album. [Hun debuutalbum uit 1982] Ik ben al beginnen schrijven aan het nieuwe album, en alles is al zo'n beetje klaar. Dus als we terugkomen van deze tour, gaan we de studio in om het album op te nemen, dat begin volgend jaar wordt uitgebracht”.
Dat is fantastisch!
Raak je soms geïnspireerd tijdens het toeren? Als je backstage een beetje aan het spelen bent, of aan het jammen, of gewoon lol aan het maken bent...?
Daniel: “Tot nu toe niet, want...” [lacht].
Frankie: “We hebben nooit die kans gehad om wat te jammen...” [lacht].
Daniel: “Op dit moment hier nu, zijn we voor het eerst rustig en op ons gemak”.
Rustig dus.
Daniel: “Ja, we zijn hier net twee dagen geleden gekomen...”
Frankie: “Ja, we zijn donderdagmiddag ingevlogen, en vrijdagochtend hebben we de trein genomen om te spelen op Pitfest in Emmen, in Nederland. Toen gingen we terug naar de luchthaven in Amsterdam om een auto te huren, om naar de show hier te komen”.
Daniel: “We stonden vandaag om 6 uur vanmorgen op, namen de trein naar het vliegveld om een auto te gaan huren en toen kwamen we hier toe zo’n 20 minuten voordat we moesten spelen. Maar alles ging wel goed”.
Frankie: “Dus we hebben nog niet de kans gehad om te jammen”. [lacht].
Dat is voor later dan. [lacht].
Dus nu zijn jullie aan het toeren in Nederland, België, Duitsland?
Frankie: “Ja, we hebben al op Pitfest in Emmen gespeeld, vandaag hier op Coq Rock, morgen spelen we in Bree hier in België, dan maandag in Ieper, dan rijden we naar Duitsland, naar Geborne Garsitz, om vrijdag op MUR (Metal Underground Resistance) Open Air te spelen. Daarna gaan we naar In Flammen Open Air in Torgau, vlakbij Leipzig".
Dat is veel reizen in een korte periode.
Frankie en Daniel: “Ja!”
Daniel: “We hebben gelukkig een huurauto. Daarvoor liepen met al ons materiaal, in rugzakken, met alles erop en eraan, in treinstations, dat was erg zwaar voor onze ruggen”.
Frankie: “Voor heel onze lichamen”. [lacht].
Daniel: “Dus nu zitten we voor het eerst rustig neer”.
Geweldig!
Jullie toeren veel, jullie hebben al veel optredens gedaan. Wat zou, als je het je herinnert, de grootste show zijn die jullie ooit hebben gespeeld, in al die jaren? Het grootste publiek, het grootste festival misschien?
Daniel: “Ja, voor mij zijn dit pas de eerste shows, dus...” [lacht].
Dus misschien vandaag dan? [lacht]
Frankie: “Vorig jaar was echt extreem druk voor ons, met veel shows. We speelden meer dan 65, misschien wel 70 shows over het hele jaar. Het was vaak bomvol en we hadden echt goede shows. We speelden op Into The Grave in Leeuwarden in Nederland, en er waren ongeveer 8.000 tot 9.000 mensen bij die show. We speelden ook op Metal Dayz in Slovenië, voordat het werd afgesloten. We speelden voor ik denk 10.000 of 12.000 mensen. Het werkte goed voor ons, want er speelde een andere band op het hoofdpodium en er was zoveel regen dat de mensen naar het tweede podium kwamen waar wij speelden. Het hoofdpodium werd afgesloten en wij waren de enige band die toen speelde, dus het werkte goed voor ons. Er kwamen 10.000 of 12.000 mensen opdagen voor de show. En verder..."
Daniel: “Rock in the Park Festival in Colombia, een gratis festival gesponsord door de overheid”.
Frankie: “Ja!”
Daniel: “Ik was daar om naar de show te kijken. Ik zei tegen Frankie: als je een plekje voor me hebt, kan ik met je meegaan, om je te vergezellen”.
Frankie: “Hij was onze techneut”.
Daniel: “Ja, ik wilde naar Colombia, en dat was mijn eerste keer, dus... ik was erbij. Ik was bij de merch, en heb video-opnames gemaakt en alles. Er was een pak volk”.
Frankie: “Ik denk dat dat de grootste show was, ja”.
Daniël: “En alles heel professioneel”.
Frankie: “Een andere show die we speelden die geweldig was, was... we waren de openingsact voor Destruction in Mexico. Sinds we met Martin Furia werken... we hebben hem in Slovenië ontmoet, voor verschillende dingen, en ook Schmier, en we openden voor hen. Ze vertelden ons dat we naar Mexico konden gaan om voor hen te openen, dus uiteraard gingen we. We speelden daar voor ongeveer 6.000 mensen”.
Dat is indrukwekkend! Als je daar op het podium staat en je ziet het publiek...
Frankie: “Ja, dat was heel goed voor ons. Veel shows, veel mensen, het was geweldig”.
Daniel: “Weet je eigenlijk hoe ik bij de band ben gekomen? Ze speelden dit jaar in Mexico, in april of mei...”
Frankie: “In april”.
Daniel: “En ik vertelde hem [Frankie] hetzelfde, zoals: hey man ik kan met je meegaan, ik wil reizen. Toen vertelde hij me dat de bassist misschien niet met ons mee ging, dus... We hebben het toen besproken en ik heb alle nummers aangeleerd. Ik ging sowieso toch mee, dus ik heb de nummers ingestudeerd en ik ben gebleven”.
Nu komen we bijna aan het einde van het interview, maar ik wilde nog even informeren naar de toekomstplannen. We weten al dat er een nieuw album aankomt. Wat staat er verder nog op de planning voor de rest van het jaar 2024, en voor het begin van 2025?
Frankie: “Zodra we terug [thuis] zijn, gaan we beginnen met de opnames van het nieuwe album. Daar gaan we diep in duiken. We willen er zeker van zijn dat het album geweldig wordt en dat we alles hebben wat we nodig hebben om weer een succesvol album te maken. Dus het grootste deel van 2024 zullen we niet veel meer toeren. Ik moet ook geopereerd worden aan mijn knie, dus ik zal ook wel een beetje rust moeten nemen. Maar in 2025 komen we terug. We gaan waarschijnlijk een maand of anderhalve maand toeren, hopelijk. We gaan met nieuwe mensen werken die ik nog niet kan vernoemen, maar die ons gaan helpen met het toeren. Waarschijnlijk komen we terug in augustus, voor grotere festivals, zoals in Duitsland. Je kent de festivals in Duitsland wel in augustus. Hopelijk komen we ook weer terug naar Nederland, er is een groot festival in Eindhoven, en nog één in Engeland. We hopen dat dat allemaal werkelijkheid worden. [Daniel toont fingers crossed] Dus volgend jaar zit aardig vol, en we hopen ook dat we weer in Colombia en Mexico kunnen spelen, maar het is wel krap allemaal. We gaan dus eerst aan het album werken om het begin volgend jaar uit te brengen”.
Interessant!
Nu komen we aan het einde van het gesprek. Is er nog een laatste boodschap of iets dat je met de lezers wilt delen?
Frankie: “We zijn altijd dankbaar dat we de kans krijgen om shows te spelen, en het doen van dit interview betekent veel voor ons, dat mensen interesse tonen in de band, dus bedankt aan jullie allemaal voor het helpen, om het woord te verspreiden, aan iedereen die onze t-shirts koopt, onze patch koopt, alles, het betekent veel voor ons. Het helpt ons om de tour vol te krijgen en het helpt ons om terug te komen naar jullie landen om er te spelen, dus dat waarderen we oprecht”.
Daniel: “Voor mij is het metal, je leert mensen kennen, die je steunen... Vandaag is het zaterdag, dus ik zou aan het werk kunnen zijn, want uiteraard hebben we onze jobs, maar nu ben ik aan het reizen, ik leer mensen kennen, ik leer plaatsen kennen, ik bedoel, het is een ervaring die absoluut de moeite waard is, en ik ben ook erg dankbaar dat mensen ons hier hebben uitgenodigd. Ik weet het niet, ik bedoel… vandaag waren we klaar met spelen en een man of een meisje kwam naar ons toe voor een foto samen, dat is geweldig”.
Frankie: “Het is heel surrealistisch. We waarderen dat echt”.
Daniel: “Ja, het is een geweldige ervaring. Ik weet dat iedereen in metal dit weet, maar dat is iets goeds in metal, we zijn als één gemeenschap”.
Het is geweldig om het interview met deze woorden af te sluiten. Bedankt jongens voor jullie tijd, want jullie zeiden dat het erg druk is. Bedankt, en tot volgend jaar, daar kijken we alvast naar uit. En veel succes!
CHEMICIDE:
Fernando Camacho (Frankie): zang, gitaar (2008-present)
Sabastián Quiros: lead gitaar (2008-present)
Daniel Kohkemper (Kohke): bassgitaar (2024-present)
Daniel Gonzalo Quirós (Chalo): drums (2024-present)
Chemicide op Coq Rock 2024: https://youtube.com/playlist?list=PLtiXx_vXOZHbXAbAQNenFqJmMEy2A72JG&si=...
Bandcamp: https://chemicide.bandcamp.com/
Facebook: https://www.facebook.com/chemicide
Instagram: https://www.instagram.com/chemicide_official
YouTube: https://youtube.com/@chemicide
