Publiek dat danst alsof ze één of andere aanval hebben? Yep, we zijn op een hardcore festival ...
Insanity Alert (AT)
Aangezien Torhout toch echt wel ver is op een vrijdagavond (±2u rijden) hebben we deze Oostenrijkse groep gemist. Afgaand op de bezwete toestand van het reeds aanwezige publiek en de foto's van Erwin Poppe - www.alstare.be (waarvoor dank!) lijkt het al een goede start geweest te zijn.
Broken Teeth! (UK)
Deze groep uit Manchester krijgt met z'n mooie tempowisselingen het publiek duidelijk goed mee. Ondanks de nog sterk aanwezige dorst is het voor de meesten wel genieten geblazen met zoveel energie op het podium.
Born From Pain (NL)
Deze Nederlandse band uit de Oostelijke Mijnstreek is duidelijk een gesmeerde machine. Ze hebben zelfs tijd over van het krappe kwartiertje dat voorzien is voor afbraak, opbouw en soundcheck.
Het tempo ligt hier duidelijk lager dan bij de voorgangers en schijnt ook echt niet hoger te kunnen. Opvallend is wel dat ze af en toe wel een stapje buiten de pure hardcore wagen met bv hier en daar wat gitaarsolo's. Laat het ons dus maar eerder als hardcore crossover beschouwen.
Wel jammer dat ze door de relatief grote momenten van contact zoeken met het publiek de vaart wat uit hun optreden halen. Desalniettemin zijn de eerste crowdsurfers een feit.
Power Trip (USA)
Deze heren uit Texas maken direct hun naam waar ... Het eerste nummer voelt aan als angry men on speed. Het is overduidelijk dat hun melodieuzere aanpak, met thrash verweven in de hardcore, zijn vruchten afwerpt. Het publiek dat buiten nog wat de kat uit de boom staat te kijken in afwachting van Hatebreed komt talrijker naar binnen.
Met hun Texas style zetten ze ook de eerste circle pit van de avond op de kaart. Gezien het echte hardcore publiek is deze echter een kort leven beschoren. De vibe met het publiek zit dermate goed dat het jammer is als het hun toebedeelde half uur voorbij is.
Terror (US)
We beginnen duidelijk in de hogere regionen van de line-up te komen. De uitverkochte zaal lijkt ook effectief nokvol, op de eerste rijen beginnen ook de vrouwen hun opwachting te maken en we zien het publiek de nummers luidkeels meezingen, wat geheel in lijn is met de overtuiging van de zanger van deze LA hardcore band, die reeds langer tekeer gaat tegen het gebrek aan inhoud van de "nieuwe lichting".
De nadruk ligt hier duidelijk veel minder op de uitgesproken hardcore dansstijl, en als frontman Scott Vogel dan ook in zijn typische stijl oproept tot "Activate the pit'" is het hek van de dam. Terror + circle pit is niks voor mensen met een zwak gestel.
Deze energie gaat gedurende de hele set onverminderd voort. Dit is Terror waar we niet genoeg van krijgen! De kings of underground hardcore punk hebben de verwachtingen volledig ingelost.
Madball (US)
Van de westkust met Terror naar de oostkust voor de old school New York Hardcore van Madball. De laatste keer dat we hen aan het werk zagen was ook hier in Torhout, als support van Life of Agony.
Net als op die memorabele avond zet de band hier een grimmige, tragere en loodzware set neer met een zware pit over de volledige eerste 10 rijen. Jammer genoeg zijn er enkelen die de schoonheid van een perfecte pit teniet doen door aggressief om zich heen te slaan. Dit soort uitwassen, dat we vooral bij de jongere generatie zien, mag gerust in de kiem gesmoord worden.
Met het nummer DNA uit 2014 lijkt de zaal wel te ontploffen. De pit blijft dan ook gedurende de hele set in beweging, op vakkundige wijze gecontroleerd door frontman Freddy Cricien.
Dit is Madball op z'n best!
Hatebreed (US)
Met een ontketend Madball en de andere groepen in het voorprogramma ligt de lat voor Hatebreed zéér hoog. Van bij de eerste tonen is het duidelijk dat het hun menens is.
De riffs vliegen ons als spervuur om de oren, waarbij de band plukt uit hun 20-jarige oeuvre: nummers van de beginjaren, hun eerste passage op Graspop in 2003 worden naadloos verwerkt met de nummers van hun recentste album "The Concrete Confessional", dat meteen ook hun best verkochte album is in België van hun hele carrière.
Met de klassieker "Destroy Everything" gaat het dak er af om er gedurende de rest van de set gewoon niet meer terug op te komen. In wat ondertussen meer een Finse sauna lijt qua temperatuur en vochtigheid blijft het publiek dermate hard gaan dat het hen een applaus van de band oplevert.
"I will be heard" sluit op magistrale wijze een geweldige set en avond af.
Conclusie
Hardcore, Strike VZW en De Mast, het blijft een schitterende combinatie. Dankzij de vlekkeloze reputatie die ze opgebouwd hebben wat betreft organisatie van deze events zijn ze één van de weinige shows op de tour die ook effectief uitverkocht geraakt is. Wat ons betreft op naar de Persistence Tour 2019!