Zie ook onze verslagen van de overige dagen:
Chugger
De winnaars van de Zweedse Metal Battle. Ze brengen wat ze zelf "groove death metal" noemen, en grooven doet het zeker. Wat ze brengen is niet noodzakelijk vernieuwend, maar met veel zorg gebracht. Hun zware, pompende riffs gaan er zo vroeg op de dag vlotjes in.
Er is ook aandacht besteed aan podium présence en outfit. Als eerste band waar we de volledige set van horen kan dit al tellen. Zeker een band om verder in het oog te houden.
Setlist
- Virus
- Through Suffering Reborn
- Grinder
- Bleed
https://www.facebook.com/chuggerband/
https://chugger.bandcamp.com/
Tarchon Fist
De Italiaanse inzending voor de Metal Battle doet de gemiddelde leeftijd direct stijgen. De metal die ze brengen past ook bij hun leeftijd trouwens. We krijgen een set die zwaar op de NWOBHM en de daaruit voortvloeiende Duitse stroming gebaseerd is.
Zwakste schakel in de set is eigenlijk de zanger die op de één of andere manier te "Italiaans" aandoet voor de stijl die ze brengen.
Centuries Of Decay
Uit Canada komt dit 4-tal met progressieve atmosferische death metal. Op de 20 minuten die ze hier krijgen slagen ze er toch in om de typische trance-achtige sfeer op te roepen die met dit genre samenhangt. Ook een band om in het oog te houden.
Setlist
- Centuries of Decay
- Demise
https://www.facebook.com/CenturiesOfDecay/
https://centuriesofdecay.bandcamp.com
Aephanemer
Deze Franse Melodic Death metal band komt uit Toulouse en is niet enkel "female fronted", ook de bas wordt door een vrouw gespeeld.
De melodieuze kant is zeer aanwezig, maar wordt door de female growls toch wel van een scherp randje voorzien. Ook hier is aandacht besteed aan het visuele aspect en zo krijgen we een heel evenwichtige prestatie.
One to watch ...
Setlist
- Unstoppable
- Sisyphus' Bliss
- Path Of The Wolf
https://www.facebook.com/Aephanemer/
https://music.aephanemer.com/
Shiran
Opnieuw female fronted, deze keer uit Israël. Shiran is de band rond zangeres Shiran Avayou. Ze brengen moderne metal met de nodige agressie en melodie, maar het sterkste is toch de stem. De podium act is verzorgd, maar het geheel springt er niet echt uit.
Setlist
- Survivor’s road
- The child
- Remain
- Burden’s off
https://www.facebook.com/ShiranBand/
https://shiran1.bandcamp.com/
Nemoreus
Dit Ooostenrijks zestal komt met een folksy aanpak van black, pagan & death en zorgt daarmee voor ons voor de eerste echte tegenvaller van de dag. We kunnen niet zeggen dat hier echt iets fout gedaan wordt, het is gewoon niet overtuigend. Misschien iets te vroeg in hun carrière al op dit podium ...
Setlist
- Abyss
- Conserve
- Andro
- Dance of the Fallen
- Wolfpack
https://www.facebook.com/Nemoreusofficial/
https://nemoreus.bandcamp.com/
Cordura
Deze kerels uit Slovenië valt de zware last op hun schouders om het volledige ex-Joegoslaviê te vertegenwoordigen. Ze doen dat met een niet echt opvallende progressive death metal. Respect voor de zanger trouwens: door een valpartij in het donker zat hij met een aantal gebrioken knoken en een omzwachtelde knie. Het weerhoudt er hem niet van alles te geven. Is het echter genoeg ...
Setlist
- Prime
- Beyond Sanity
- Binding Of immortality
- Throne of Agony
https://www.facebook.com/CorduraOfficial/
https://timdraksler.bandcamp.com/
Asylum
Dit jaar wordt Midden-Amerika vertegenwoordigd door een band uit Suriname. Ne de complete verrassing die we vorig jaar kregen van Verge of Umbra uit Belize, zijn onze verwachtingen redelijk hoog gespannen ...
Deze kerels brengen echter een meer rechttoe rechtaan metal, niet onverdienstelijk en vol drive gebracht, met enkele moshpits tot gevolg. Ook hier zien we trouwens een band die aan méér dan de muziek aleen gedacht heeft, ook de visuele eenheid op het podium is verozrgd.
Setlist
- FETI
- ASCENSION
- EMPEROR
- DIS NA MI KONDRE
https://www.facebook.com/asylum.su/
https://soundcloud.com/asylumsu
Fischer-Z
Zoals tijdens onze voorbeschouwing eerder dit jaar reeds vermeld zijn er steeds een paar "vreemde eenden in de bijt". Fisher-Z is er zo één. Deze Britse band die reeds in 1976 opgericht werd is bij ond vooral bekend van songs als "The Worker", "So long" en "Marliese", uitgebracht van 1979 - 1981. Desondanks is de band rond frontman en schrijver John Watts nog steeds actief en brengt ook nog nieuw materiaal uit.
Zoals wel meer op metal concerten zien we ook hier weer dat we toch wel een ruimdenkend publiek hebben, dat zich volledig geeft, net zoals de band op het podium. Onder het laten van liters zweet en met het nodige gevoel voor zelfrelativering (om het geen zelfspot te noemen) geven Watts en zijn companen hier een piekfijne set.
Fish
Nog een buitenbeentje, Fish, voor velen een illustere onbekende. Wanneer echter Kayleigh genoemd wordt begint het al gauw te dagen. Deze Schot was in de jaren 80 namelijk de voorman van Marillion, een band die wat onterecht als een Genesis-kloon bestempeld werd. Na zijn vertrek is hij een solo carrière begonnen, die op z'n minst gezegd minder succesvol was en kwalitatief wat wisselvallig.
Live echter is Fish een meester in het subtiel bespelen van z'n publiek, en valt ook het verschil tussen de Marillion songs en het solo werk véél minder op. Opvallend is dat hij het voornoemde Kayleigh niet brengt en bovendien slechts één nummer uit het album "Misplaced Childhood", dat toch behalve die wereldhit ook wel geldt als het meesterwerk van de eerste incarnaie van Marillion.
We zien Fish hier dus een eerder rustig concert brengen, met tussendoor enig sociaal bevlogen commentaar en een obligate uithaal naar Donald Trump. Voor de fans was dit perfect, bijna net zo goed als het "Farewell to Childhood" concert in 013 te Eindhoven, maar nieuwe fans heeft hij hier niet meer mee gewonnen.
Setlist
- The Voyeur (I Like to Watch)
- Hotel Hobbies
- Warm Wet Circles
- That Time of the Night (The Short Straw)
- State of Mind
- Sugar Mice
- White Feather
- The Last Straw
- Torch Song
- Incommunicado
Evil Invaders
Evil Invaders hadden hier 5 jaar geleden reeds met de battle kunnen staan, nu staan ze, op eigen kracht, op de Wasteland Stage, een soort post-apokalyptish decor dat wonderwel bij hen past.
Ze laten er geen gras over groeien, en van bij de soundcheck gaat het publiek zich te buiten aan moshpits en crowdsurfen, om gedurende de hele set niet meer te stoppen. Zowel het materiaal van het recentste album als het oudere werk en de Venom cover, het ging allemaal zo vlot er door dat de set voorbij was voor we het goed en wel beseften. Metal van dit niveau is niet courant ...
Op naar de grotere podia voor deze Kempenzonen!
Setlist
- As Life Slowly Fades
- Pulses of Pleasure
- Mental Penitenciary
- Broken Dreams in Isolation
- Tortured by the Beast
- Feed Me Violence
- Oblivion
- Witching Hour (Venom cover)
- Raising Hell
Sepultura
Er moet ons iets van het hart wat veel puristen ons kwalijk zullen nemen: Sepultura met Derrick Greene is, toch zeker live, een pak beter dan met de Cavalera broers ...
Ook nu weer zetten ze een strakke set neer, met Derrick als het anker, een goede sound en, voor de fotograaf niet onbelangrijk, een goede belichting. Jammer genoeg gaan ze met deze bezetting steeds het stigma van niet-Cavalera meedragen want deze band verdient beter ...
Setlist
- I Am the Enemy
- Phantom Self
- Kairos
- Territory
- Sworn Oath
- Against
- Choke
- Machine Messiah
- Desperate Cry
- Refuse/Resist
- Arise
- Ratamahatta
- Roots Bloody Roots
