Door de "upgrade" die de donderdag kreeg is de traditionele eerste dag van het festival nu plots al "Dag 2". We kregen vooral gevestigde waarden (om het woord klassiekers niet te gebruiken) op de verschillende podia.
Een verslag in woord en beeld van gastfotograaf Peter Vangelder aangevuld met beeldmateriaal van het betere doom metal werk vanop de La Morgue stage door Wim Wilms.
Katla @ Helldorado
Dag tweeschiet meteen uit de startblokken met Katla in de Helldorado. De Deense band bouwt spanning op met logge, dreigende passages om die vervolgens genadeloos te laten ontploffen in brute uitbarstingen. Hun mix van sludge, post-metal en doom voelt zwaar, intens en onontkoombaar aan. Geen opwarmertje, maar meteen een mokerslag die iedereen wakker schudt en de toon zet voor de rest van de dag.
Splendidula @ La Morgue
Splendidula zet in op een sombere, introspectieve uitstraling. Donker, minimalistisch en volledig in dienst van de sfeer — een band die ook zonder grote gestes indruk maakt. Na aflooop werd de band ook nog door onze reporter Dennis Barbion geïnterviewd. Di interview is te lezen op https://metalheads.be/interviews/alcatraz-2025-interview-met-splendidula
Room13 @ Swamp
Belgisch vuur op de Swamp Stage. Room13 klinkt herboren sinds hun comeback met nieuwe bezetting, en dat enthousiasme spat van het podium. Hoogtepunt is zonder twijfel hun speelse cover van “These Boots Are Made For Walkin’”, met Marieke Bresseleers én enkele Prison Guards als extra attractie. Pure fun, zonder pretentie.
Coffin Feeder @ Helldorado
Rustig opstarten? Vergeet het. Coffin Feeder komt binnen als een stormram. Strak, smerig en compromisloos, zoals je mag verwachten met leden van Aborted en Fleddy Melculy in de rangen. Death metal recht uit de nekspieren, zonder omwegen.
Chemicide @ Swamp
Chemicide brengt thrash metal recht uit Costa Rica, met een zwart randje en nul geduld. Snedig, agressief en doordrenkt van adrenaline. Geen praatjes, geen rustmomenten: gewoon vol gas vooruit. Het interview dat Dennis Barbion na afloop met de voltallige band had kan je vinden op https://metalheads.be/interviews/alcatraz-2025-interview-met-chemicide
Snot @ Prison
Snot blaast de nu-metalvibes van de jaren ’90 nieuw leven in. Andy Knapp bewijst dat hij meer dan geschikt is om deze band te dragen, met bakken energie en publieksinteractie. Het duurt even voor iedereen helemaal mee is, maar tegen “Get Some” staat de Prison volledig op zijn kop. Ongecompliceerde festivalfun.
Frayle @ La Morgue
Met Frayle hangt er een mysterieus en bijna ritueel sfeertje over het podium. De combinatie van esthetiek en duisternis maakt hen visueel intrigerend en onderscheidend.
Messa @ La Morgue
Messa’s podiumprésence ademt klasse en melancholie. De band straalt rust en controle uit, met een sfeer die perfect past bij hun doom- en dark rock-invloeden.
Winterfylleth @ Swamp
Tijd om even te ademen met Winterfylleth. Epische black metal met folk-invloeden zorgt voor een atmosferisch intermezzo. De vocalen zitten aanvankelijk wat diep in de mix, maar de meeslepende sfeer maakt veel goed. Ideaal tegengewicht voor al dat brute geweld.
Me And That Man @ Swamp
Nergal toont zijn andere kant met Me And That Man. Bluesy, melancholisch en rauw, met een duidelijke Americana-touch. Geen moment om los te gaan, wel perfect om even op adem te komen zonder dat de aandacht verslapt.
Phil Campbell & The Bastard Sons @ Prison
Motörhead mag dan niet meer bestaan, de geest leeft voort. Phil Campbell en zijn zonen brengen de klassiekers met overtuiging: “Ace of Spades” en “Born To Raise Hell” zorgen voor circle pits en crowdsurfers. Het eigen werk mist wat punch, maar Phil blijft een koning op het podium.
Dying Fetus @ Swamp
Dying Fetus doet precies wat je verwacht — en dat is meer dan genoeg. Technische death metal met brute precisie, geen franjes en nul compromissen. De moshpit spreekt voor zich.
Conjurer @ La Morgue
Conjurer straalt visueel pure intensiteit uit. Donkere belichting, gefocuste blikken en een podiumuitstraling die perfect past bij hun loodzware sludge/post-metalgeluid.
Wind Rose @ Prison
Dwergenmetal uit Italië, compleet met outfits, battle cries en meebrulmomenten. Cheesy? Absoluut. Effectief? Zonder twijfel. Het publiek smult ervan en de crowdsurfers vliegen massaal over de hekken. Festivalplezier pur sang.
Crystal Lake @ Helldorado
Crystal Lake ontploft letterlijk in Helldorado. De Japanse metalcoreband speelt met messcherpe agressie en een frontman die geen seconde stil staat. Breakdown na breakdown, pits overal en een constante energieboost. Eén van de meest intense sets van de dag.
Absu @ Swamp
Absu dompelt de Swamp Stage onder in een occult sfeertje. Rituele black/death metal, technisch sterk en doordrenkt van mystiek. Geen grote publieksmomenten, wel een duistere parel voor wie bleef hangen.
Year of No Light @ La Morgue
Year of No Light kiest voor soberheid en intensiteit. Met minimale belichting en een bijna statische podiumprésence creëren ze een visuele vertaalslag van hun monumentale sound.
Thy Catafalque @ La Morgue
Thy Catafalque presenteert zich als een eigenzinnig en moeilijk te vatten project. De visuele aanpak onderstreept hun experimentele karakter en laat ruimte voor interpretatie.
Dark Angel @ Swamp
Old-school thrash zoals het hoort: snel, fel en rechttoe rechtaan. Dark Angel bewijst dat deze muziek geen franjes nodig heeft om relevant te blijven. Nostalgie en energie in perfecte balans.
Mastodon @ Prison
Hoofdgerecht van de avond. Mastodon staat zonder Brent Hinds op het podium, maar Nick Johnston vult die leegte indrukwekkend in. De set klinkt strak en groots, met zelfs een subtiele Ozzy-tribute. Soms voorspelbaar, maar altijd technisch indrukwekkend en overtuigend.
Dool @ La Morgue
Raven van Dorst en co brengen een bezwerende, zware set vol sfeer. Doom, post-rock en donkere magie vloeien samen in een intens geheel. Ideaal voor de late uurtjes, wanneer de dag begint door te wegen. Door een gelukkig line-up toeval hebben we hier niet één maar twee fotografen vooraan staan :-)
Ministry @ Helldorado
Al Jourgensen laat Helldorado beven met industriële agressie. “Thieves”, “Just One Fix”, “Jesus Built My Hotrod” — elke track is een sloopkogel. Onmenselijk strak, oorverdovend luid en nietsontziend.
Abbath @ Swamp
Het toetje van dag twee komt van Abbath. Veel rook, beperkt zicht, maar muzikaal verrassend strak. De theatrale black metal wordt gebracht met corpsepaint én een gezonde dosis humor. Zwaar, maar met een knipoog.
